Jane 1966 güzünde, geçen yaz olan dış olaylarla onun ve benim iç dünyalarımız arasındaki bağlantılara dair açıklamalarıma kulak vermeye başladı. Hastanenin kitaplığına gitti ve kanserli meme resimleri aramaya başladı. Bunlar, bebekliğindeki annenin ve kaygılı analistinin iltihaplı ve psikolojik olarak ihmalkar memelerini temsil ediyordu. Kanserli memeler üzerine çalışmalarımız ilerledikçe, bir kez daha benim temsilimle uğraşmaya başladı ve bunu içe atma-yansıtma döngüsüne soktu. Ama artık bu süreci fark etme yetisi daha fazla gelişmişti. Yeniden olağan terapötik yolumuza koyulmuştuk. Her ikimiz de yazın yaşanan fırtınaya dayanabilmiştik ve artık onun karşılıklı kendilik temsillerimizi bütünleştirmeye hazırlandığını hissediyordum. Bunun hiç de kolay bir iş olmadığının farkındaydım.
Yorumlar
Yorum Gönder