NE KUM TORBANIZ NE PSİKOLOĞUNUZ

 




Bugün ki yazım sanırım biraz mesleki olacak. Çünkü çocuklarımız ile ilgili yazacağım. Ama emin olun hepinizi ilgilendiriyor/ilgilendirecek. Çoğumuz zaman zaman hayaller kurarız. Bu hayallerden biri de mutlu, huzurlu bir aile kurmak. Peki kaç kişinin bu hayali gerçek oldu ya da olacak ? Ben cevap veriyorum, kimsenin. Peki neden ? Çünkü hayal dünyasında yaşamıyoruz. Eminim birçoğunuzun ailesi mutludur, huzurludur. Ama hiç kimse ömrü boyunca %100 mutluluk, huzur yaşamaz. İlla ki atışmalar, anlaşmazlıklar olur. Yeri gelir eşinizle anlaşamazsınız yeri gelir eşinizin ailesi ile anlaşamazsınız. Her ailede olan şeyler bunlar. Ama burada asıl sorun ne biliyor musunuz, en çok etkilediğiniz kişinin çocuğunuz olması. Çocuklarınıza küçüklüklerinden başlayıp yetişkin bir birey olana kadar, hatta kendileri çoluk çocuğa karışsalar bile eşinizi, kaynananızı, baldızınızı gibi gibi gibi bir çok kişiyi şikayet ediyorsunuz. Çocuklarınızla karşınızdaki kişiyi suçlayıcı bir şekilde konuşuyorsunuz. Evet karşınıza alıp, “senin baban şöyle, halan bana bunu yaptı” demiyorsunuz belki açık açık ama siz kendi kendinize söylenirken ya da en yakın arkadaşınız ile dertleşirken çocuğunuz buna şahit oluyor. Siz sanıyor musunuz ki çocuğunuz sizi dinlemiyor oyuncakları ile oynuyor? Hayır. Onların bir kulağı sizde. Biraz daha yetişkin oldukları zaman dertleşmek istiyorsunuz. Ama bunu dertleşmenin ötesinde bir düzeye getirdiğiniz zaman çocuklarınız bunalıyor. Hele hem annesi hem de babası tarafından ele geçirilen çocuk arada kalıyor. Ne yapacağını bilmiyor. Kaçacak yollar arıyor. Bu kötülüğü çocuklarınıza yapmayın. Bir başka konuya daha değinecek olursam; çocuklarınız sizin kum torbanız değil. Ne demek bu ? Şöyle ki; bazen çok sinirleniyorsunuz. Ama bunun sebebi çocuğunuz olmuyor. Peki bunun acısını neden çocuğunuzdan çıkarıyorsunuz ? Çocuğunuza ne görümcenizin size ettiği laflardan !? Gidin ne derdiniz varsa görümceniz ile çözün. Bu olayları çevremden gördüğüm için söylüyorum size. Neler görüyorum bir bilseniz. Başkalarına sinirlenip lütfen acısını çocuğunuzdan çıkarmayın. Onlara bağırmayın, hakaret etmeyin, dövmeyin! Psikolojik şiddette fiziksel şiddet kadar kötüdür. Yapmayın!


Yorumlar